Niemand weet wanneer.

Je bloedt, je zweet en je traant maar door; tot het vonnis is geveld.

Je werkt, hebt lief en je leeft maar door; de mooiste jaren zijn geteld.

De dierbaren die we missen, je voelt het telkens weer.

De geliefden die verdwijnen, en niemand weet wanneer.

Je zingt, je vecht en je bidt maar door; je deelde lief en leed.

Je zoekt, je vindt en je rent maar door; tot je het niet meer weet.

Je loopt, je valt en staat weer op; tot de eindstreep is bereikt.

Je kruipt, je loopt en rent volop,tot je ineens bezwijkt.

Je danst, je lacht en je speelt maar door tot de laatste strohalm knapt.

Je rust, je slaapt en je droomt maar door; er is niemand die het snapt.

De dierbaren die we missen, je voelt het telkens weer.

De geliefden die verdwijnen, en niemand weet wanneer.

Je hoopt, je voelt en je ziet geen licht, een horizon, inktzwart.

Daarachter een nieuw uitzicht, en wie weet; een nieuwe start?

De dierbaren die we missen, je voelt het telkens weer.

De geliefden die verdwijnen, en niemand weet wanneer.